سخت است بخواهی از کسی بنویسی و نتوانی....

سخت است بخواهی خوبی های کسی را شرح دهی و نتوانی...

سخت است بخواهی از نبودش و از دوریش بنویسی و نتوانی....

سخت است بخواهی از صندلی خالیش بنویسی و نتوانی....

و از همه سخت تر وقتیست که بخواهی بنویسی چقدر برای بودنش خوشحالی و باز هم....

از اینجا به بعد تنها سعی در نوشتن نجواهای قلبم خواهم کرد که تنها خودم صدایش را میشنوم ....

بودنت برایم لحظه لحظه شوق را تداعی می کند و واژه ی بی رحم تنهایی را به یغما می برد

شیرینی وجودت طعم انگبین را از یادم برده و با نامت تمام نام ها را به دست مهربان باد سپرده ام....

تلخی هایم همه با شهد شیرین هستی ات محو می شوند و تلخی هایت.....مگر تو تلخی هم داری؟!

سطر سطر احساساتی که از قلبم نشات گرفته و به دست هایم می رسند تا حروف را بر صفحه ی سپید جاری کنم تنها به خاطر پیوند قلب هاست...

بعضی حرف ها را نه می توان بر زبان جاری ساخت و نه بر هیچ کجای دنیا حک کرد.......بارها گفته ام بعضی از جملات را تنها می توان حس کرد....

تقدیم به کسی که می دانم تک تک حروف واژه هایم را حس می کند....