چند صباحی است که دانشجو شده ایم و جو دانشجویی می طلبید که شاعر باشیم و شاعر بمانیم....! به عنوان اولین کار نویسنده ای که شاعر شد از ما قبول بفرمایید شعر طنزیست تحفه درویش!:

ویراژ دادن با سمندان حال دارد//آدم درون خود چنین آمال دارد

آری کنار ما بود سانتافه اما//اما کجا سانتافه این منوال دارد؟

دیشب پریشب ها خودم را می زدم چون//مثل سمند من یکی حمال دارد

دیروزها من با سمند خود در این شهر//امروز اما ماشین من خال دارد

چندیست از این خال من فکری شدم باز//در گوشه ی لب های من تب خال دارد

شب تا سحر راندم کنار چشمه ی آب// زیرا زنم در فکر خود خلخال دارد

شاید دوباره باز هم باید فروشم//خودرو که زی ذی گردنش مدال دارد

چشمان من گریان از این رخداد اما//سمند پروانه کنون یک سال دارد!